Umiłowani Diecezjanie!
W pierwszą niedzielą Adwentu Kościół wzywa nas, aby postawa oczekiwania na przyjście Chrystusa była obecna w naszych sercach. Trzeba nam trwać w czujnym oczekiwaniu przepełnionym modlitwą i wiarą, która pozwala nam dostrzegać i odczytywać znaki czasu wskazujące na przyjście Pana w każdych okolicznościach i momentach naszego życia, aż do skończenia świata. Chrystus do każdego z nas kieruje słowa: Uważajcie, czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy czas ten nadejdzie (Mk 13,33). Jest to wezwanie do nieustannej czujności, która powinna charakteryzować wiernego ucznia, rzetelnego pracownika i dobrego chrześcijanina.
Słowo Boże przynosi również dramatyczne wołanie proroka Izajasza, który patrząc na ludzi, którzy oddalili się od Boga, kieruje pytanie: Czemu, o Panie dozwalasz nam błądzić z dala od Twoich dróg, tak iż serca nasze stają się nieczułe na bojaźń przed Tobą? To wołanie proroka zdaje się opisywać rozterki i napięcia, jakich doświadczamy w tym roku w świecie i naszej Ojczyźnie. Z coraz większym niepokojem obserwujemy trwającą wojnę w Ukrainie, wojnę w Strefie Gazy i innych miejscach na świecie. Widzimy także jak zagrożony jest pokój i bezpieczeństwo w naszej Ojczyźnie, jak często wśród nas brakuje zgody, jedności, pojednania, a szerzy się wrogość, obojętność i nienawiść. Pamiętajmy największym wrogiem naszym, który prowadzi do takiego stanu jest grzech.
Tym bardziej potrzeba nam chrześcijańskiej nadziei, że ostatecznie wszystko jest w rękach naszego Stwórcy oraz że nad egoizmem, nienawiścią i podziałami zwycięży miłość i pojednanie.
Wspólnota Kościoła darem Boga
Dzisiejszą niedzielą rozpoczynamy nowy rok liturgiczny i duszpasterski pod hasłem: Uczestniczę we wspólnocie Kościoła. Tym razem jesteśmy zaproszeni, abyśmy uświadomili sobie, jak wielkim darem jest Kościół, który umożliwia nam uczestnictwo w Bożym obdarowaniu. Także powinniśmy odkryć swoje miejsce w tej szczególnej wspólnocie, którą jest Kościół. Podobnie, jak we wszystkich płaszczyznach naszego życia potrzebujemy wspólnoty, tak samo potrzebujemy wspólnoty na płaszczyźnie wiary. Św. Łukasz opisując życie chrześcijan ze wspólnoty jerozolimskiej stwierdza, że: Trwali oni w nauce Apostołów i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach (Dz 2, 42).
Prawdziwa wspólnota oznacza ofiarowanie siebie i umiejętność przyjmowania. Tworzą ją wierni, którzy smucą się smutkiem innych oraz cieszą się sukcesem drugich. Klimatem tej prawdziwej wspólnoty jest miłość i bezpieczeństwo. Prawdziwa wspólnota opiera się również na zaufaniu i przebaczeniu. Bóg powołał Kościół, bo chce towarzyszyć nam w drodze, umacniać nas swoim Słowem i łaską sakramentów. Powołał wspólnotę Kościoła, bo „podobało się jednak Bogu uświęcać i zbawiać ludzi nie pojedynczo, z wyłączeniem wszelkich wzajemnych powiązań, lecz ustanowić ich jako lud, który uznałby Go w prawdzie i Jemu święcie służył” (Lumen gentium, nr 9).
Nasze uczestnictwo we wspólnocie Kościoła pomaga nam na drodze do zbawienia oraz zobowiązuje przede wszystkim do modlitwy za Kościół i wspomagania Go na różne sposoby, jak również wzięcie odpowiedzialności za zbawienie innych ludzi.
Sakrament chrztu świętego bramą do wspólnoty Kościoła
Sakramentem, który nie tylko czyni nas dziećmi Bożymi, ale również wprowadza we wspólnotę Kościoła, jest chrzest święty. Od chwili chrztu św. wraz innymi ochrzczonymi każdy z nas jest małą cząstką tej wielkiej rodziny Bożej, jakim jest Kościół. Każdy z nas jest inny i niepowtarzalny. Jesteśmy cząstką Kościoła, której nie da się zastąpić inną.
W czasie chrztu świętego Bóg obdarzył nas powołaniem do świętości i do ewangelizacji. To powołanie realizujemy na drodze kapłańskiej, konsekracji zakonnej, w małżeństwie, w rodzinie. Niezależnie od drogi na której realizujemy nasze powołanie Duch Święty obdarza nas szczególnymi darami pożytecznymi dla nas, abyśmy się uświęcali i wnosili swój wkład w rozwój Kościoła, a także, abyśmy przyczyniali się do jego odnowy, wzrastania w świętości i przemiany.
Trwając we wspólnocie Kościoła zostajemy obdarowani Bożym Słowem, poprzez które każdego dnia Bóg pragnie z nami się spotykać. Nieustannie zostajemy obdarowani łaskami sakramentalnymi, a szczególnie łaską Bożego Ciała w Eucharystii i łaską Bożego przebaczenia w sakramencie pokuty i pojednania. To obdarowanie czyni z nas wspólnotę, która żyje w świecie, niesie mu Dobrą Nowinę i jest znakiem Bożej miłości dla świata.
Dlatego od nas wszystkich zależy tworzenie Kościoła „domem i szkołą komunii”, w którym my jako uczniowie modlimy się razem i przyjmujemy sakramenty oraz wyznajemy tę samą wiarę, nadzieję i miłość w służbie ewangelizacji. W ten sposób Kościół staje się dla nas miejscem wzrostu duchowego na drodze do świętości i wsparcia w niesieniu Ewangelii i dawaniu świadectwa wiary.
W nowym roku duszpasterskim Chrystus zaprasza nas, byśmy byli rozpoznawani przez ludzi ochrzczonych i nieochrzczonych, praktykujących i niepraktykujących, że miłujemy się nawzajem, tak jak Chrystus nas umiłował.
Miejcie odwagę odkrywać to powołanie każdego dnia, żyć nim i dawać świadectwo o Bogu, który was kocha i pragnie zbawienia dla was oraz dla tych wśród których żyjecie, i do których jesteście posłani.
Rodzina wspólnotą ewangelizacyjną
Pierwszą i szczególną wspólnotą Kościoła jest rodzina, która jest powołana do tego, aby stawać się Kościołem domowym. Kościół domowy budujemy przez wspólną modlitwę małżeńską i rodzinną. Zachęcam was rodziców do codziennej modlitwy razem w gronie rodziny ze swoimi dziećmi. Korzystajcie z materiałów na spotkania modlitewno – ewangelizacyjne w gronie rodziny, które otrzymacie od kapłanów w czasie kolędy.
Kościół w rodzinie budujmy również przez codzienne praktykowanie miłości bliźniego: wzajemną pomoc w codziennych obowiązkach, wzajemne wsparcie, wspólne spędzanie czasu, rodzinne przeżywanie radości i smutków, sukcesów i porażek. Podtrzymujcie także zwyczaje rodzinne związane ze świętami i uroczystościami rodzinnymi oraz wspólnymi posiłkami. To wszystko bardzo umacnia rodzinę i klimat wiary.
To w rodzinie są przeżywane i przekazywane fundamentalne wartości życia chrześcijańskiego. W niej rodzice są pierwszymi przekazicielami wiary dla swoich dzieci ucząc ich przez przykład i słowo, aby byli prawdziwymi uczniami misjonarzami. I tylko wtedy, gdy jest to autentyczne rodzina staje się głosicielką Ewangelii dla wielu rodzin. (KKK,1655-1658).
Misyjny wymiar parafii jako „wspólnoty wspólnot”
Diecezja ełcka we wszystkich swoich wspólnotach i strukturach wezwana jest do tworzenia „wspólnoty misyjnej” (Chl 32). Także każda parafia jest wezwana do bycia „wspólnotę misyjną”, czyli do wyjścia w poszukiwaniu wszystkich ochrzczonych, którzy nie uczestniczą w życiu wspólnoty. Także winna wychodzić do tych, którzy na jej terenie jeszcze nie wierzą w Chrystusa.
Wszyscy członkowie wspólnoty parafialnej jako „wspólnoty wspólnot” są odpowiedzialni za ewangelizację, by to co Jezus „czynił i czego nauczał” (Dz 1,1) głosić w mocy Ducha Świętego w rodzinie, na terenie parafii, w pracy, w miejscu przebywania.
Przeżywany w tym roku III Kongres Ruchów, Wspólnot i Stowarzyszeń Kościelnych Diecezji Ełckiej pokazał nam prawdę, że te wspólnoty są miejscem lepszego poznawania Boga, wzrastania w wierze i uświadomienia sobie, że racją bytu każdej wspólnoty jest ewangelizacja.
Z serca dziękuję wszystkim Wam, którzy należycie do różnych wspólnot w parafii, a poprzez modlitwę i świadectwo życia pokazujecie piękno wiary w Boga. Wszystkich tych, którzy nie należą do żadnej ze wspólnot, zachęcam do wybrania jednej z istniejących w parafii, aby rozpocząć głębszą formację na drodze wiary. Każdy jest powołany do tego, aby w mniejszej wspólnocie aktywnie uczestniczyć, rozpoznając swoje powołanie i szczególne dary, otrzymane od Boga dla dobra innych.
Po Kongresie powstało wiele wspólnot. Pragnę zachęcić szczególnie was rodziców do tworzenia Róż Różańcowych Rodziców modlących się za swoje dzieci. Otoczcie wasze dzieci „płaszczem modlitewnym”, by mogły uodpornić się na różnorakie zagrożenia.
Pragniemy w naszej diecezji w tym roku, co jest także zalecane przez Synod Biskupów, położyć wielki nacisk na formację ludzi świeckich w poszczególnych wspólnotach, bractwach, ruchach i stowarzyszeniach kościelnych, a przede wszystkim poprzez Szkołę Katechistów, do której serdecznie zapraszam. Więcej informacji na ten temat można znaleźć na stronie diecezjalnej
Na owocne przeżywanie Adwentu i całego roku duszpasterskiego z serca błogosławię: w imię Ojca i Syna, i Ducha świętego. Amen.
+ Jerzy Mazur
Biskup Ełcki
Źródło: diecezja.elk.pl
